ما مجبور نیستیم که یکدیگر را دوست داشته باشیم تا با هم حکومت کنیم، اما باید تلاش کنیم که یکدیگر را برابر ببینیم و با هم صحبت کنیم تا بتوانیم به عنوان اعضای یک جامعه سیاسی مشترک بحث، مشورت و اختلاف نظر داشته باشیم.
اسلحه ها، زمانی که به صورت توتم در فضای عمومی حمل می شوند، این کار را غیرممکن می کنند. چه آنها را به یک رستوران یا یک فروشگاه مواد غذایی، یک پارک یا یک کتابخانه حمل کنند، آنها یک پیام روشن می فرستند: اینکه یک اختلاف ممکن است مرگبار شود، و اینکه من، صاحب اسلحه، آنقدر به شما احترام نمی گذارم که از تهدید خودداری کنم. خشونت کشنده این امر به ویژه زمانی که از اسلحه برای مقابله و ارعاب معترضان استفاده می شود صادق است، همانطور که طبق گفته Everytown، یک سازمان ایمنی اسلحه، بارها و بارها در اعتراضات و تظاهرات عدالت نژادی در سال های 2020 و 2021 اتفاق افتاد.
صرف این واقعیت که ضد تظاهرکنندگان مسلح اسلحه به سوی افرادی که با آنها مخالف هستند به اهتزاز در می‌آورند به همین دلیل است که دانشمندان حقوقی مانند تیموتی زیک از دانشکده حقوق ویلیام و مری هشدار داده‌اند که در عصر ما که قوانین بسیار سهل‌انگیز اسلحه داریم، متمم دوم قانون اساسی تهدید می‌کند که آنها را تحت تأثیر قرار دهد. سبقت گرفتن از اول زیک و دایانا پالمر، مدرس پاره وقت در دانشگاه نورث ایسترن، در آتلانتیک نوشتند: «حضور قابل مشاهده سلاح گرم خطر خشونت و مرگ را در هنگام استفاده از حقوق متمم اول افزایش می دهد. “افزایش خطر خشونت ناشی از حمل باز کافی است تا “اثر دلخراش” معناداری بر تمایل شهروندان برای شرکت در اعتراضات سیاسی داشته باشد.”
یک اثر سرد کننده بر تمایل شهروندان برای شرکت در اعتراضات سیاسی نیز تأثیری سرد کننده بر توانایی شهروندان برای اعتماد به یکدیگر است. و در غیاب اعتماد، دموکراسی بازی سختی است. آلن می نویسد، وقتی بی اعتمادی «روابط دموکراتیک را فرا می گیرد، دموکراسی را فلج می کند. این بدان معناست که شهروندان دیگر آن را معقول نمی‌دانند یا به اندازه کافی احساس امنیت نمی‌کنند که سرنوشت خود را به دست بیگانگان دموکراتیک بسپارند. بی اعتمادی شهروندان نه به دولت، بلکه به یکدیگر راه را به سوی فروپاشی دموکراتیک سوق می دهد.»
اگر همانطور که آلن استدلال می‌کند، «اعتماد دموکراتیک به نمایش عمومی روحیه برابری‌خواهانه و با نیت خوب بستگی دارد»، در این صورت ما در مضیقه شدیدی قرار داریم، چون در کشوری زندگی می‌کنیم که فضای عمومی برای بسیاری از مردم مملو از تفنگ است. ابزار – و نمادهای – خشونت و سلطه.
