اول شخص نجات جان و جلوگیری از شیوع وبا در هائیتی

این بیماری کشنده اما قابل درمان در سراسر کشور در حال گسترش است و بر اساس آخرین آمار دولتی که در 16 نوامبر منتشر شد، حدود 8100 نفر در بیمارستان بستری شده اند و بیش از 170 نفر جان خود را از دست داده اند.

Esterline Dumezil توسط وزارت بهداشت عمومی و جمعیت و توسط سازمان بهداشت پان آمریکا (PAHO/WHO) آموزش دیده بود.

“من از سال 2014 در کمون سیته سولیل در پورتو پرنس کار می کنم، بنابراین به مدت هشت سال. وضعیت به مرور زمان بدتر شده است و این بدان معناست که زندگی برای مردمی که در اینجا زندگی می کنند بسیار دشوار است. آنها در مورد نگرانی های سلامتی خود با من صحبت می کنند، اما نگران وضعیت اقتصادی و امنیتی نیز هستند. آنها از بازگشت وبا بسیار می ترسند.

کار من پیاده روی و افزایش آگاهی در محله است. من اطلاعات زیادی در رابطه با سلامت عمومی ارائه می دهم و اکنون که وبا دوباره ظاهر شده است، خانه به خانه می روم و خانواده ها را در خانه ملاقات می کنم. من به مردم در مورد اهمیت استفاده از آب تصفیه شده برای نوشیدن، پخت و پز در خانه، شستن دست ها و سایر اقداماتی که می توانند برای جلوگیری از گسترش بیشتر بیماری انجام دهند، آموزش می دهم.

مردم محلی سوالات زیادی دارند، آنها همچنین می خواهند در مورد نگرانی ها و مشکلات خود به من بگویند. من با یادآوری اینکه وبا یک بیماری کشنده نیست و قابل درمان است، به آنها اطمینان خاطر می دهم. اگر قوانین اولیه بهداشت رعایت شود، می توان با این بیماری مبارزه کرد.

وقتی فردی را می بینم که از اسهال رنج می برد، هر چقدر هم که شدید باشد، او را به یکی از دو بیمارستان جامعه که برای پذیرش بیماران وبا مجهز شده اند، ارجاع می دهم. می دانم که به خوبی از آنها مراقبت خواهد شد.

شمارش موارد مشکوک و همچنین یادداشت اطلاعاتی که مردم محلی با من به اشتراک می گذارند برای من بسیار مهم است. من این اطلاعات را به مافوق خود در وزارت بهداشت منتقل می‌کنم، که به اپیدمیولوژیست‌های ما کمک می‌کند تا درک بهتری از نحوه ابتلای مردم به وبا در سراسر کشور داشته باشند.

کمک به آسیب پذیرترین افراد

ما با وجود سختی شرایط فعلی کشور همچنان در زمین هستیم. کارکنان بهداشت جامعه بیکار نیستند، ما برای کمک به آسیب پذیرترین افراد آموزش دیده ایم. این یک وظیفه است و برای من مایه مباهات است که در این تلاش شرکت کنم.

من شخصاً دوست دارم فکر کنم که هر فردی می تواند در بهبود زندگی در جوامع ما سهیم باشد. به همین دلیل تصمیم گرفتم کارمند بهداشت جامعه شوم، زیرا از کمک به مردم و حضور در تغییر لذت می برم. این همچنین یک شغل واقعا مهم است که می تواند زندگی را نجات دهد.

ملاقات با مردم و کمک به آنها چیزی است که بیشترین خوشحالی را در این شغل به من می دهد. من از رفتن به خانه‌های آنها لذت می‌برم و با وجود ناامنی‌های گروه‌های تبهکار که مردم به من می‌شناسند و به من اعتماد دارند، در محله احساس راحتی می‌کنم.

هیچ وقت از این که زندگی ام را وقف این کار کردم پشیمان نشده ام. من از رفتن به ملاقات مردم در خانه‌هایشان لذت می‌برم و در آن زمان است که از همه خوشحالم.»