علی مطهری در روزنامه اعتماد نوشت: در سال 94 زمانی که برجام در استان شده بود، از نهر و خارج از مجلس پاشر وارد می شد که باید در مجلس شود. می‌گفتیم در یک اورسومی که در دولت ایران و دولت‌های 1+5 است، نیازی به تأیید مجلس ندارد، هیک یک از کیشورای کامه هم به مجلس کود برده‌اند.
اما کون کار بر کوبیدن و ازار دولت قبل و نیگرین که آن بود، در کی دوستور ریست که مجلس هم کے و صفیف کند; بنابراین متن توافقنامه به مجلس آورده شد و کمیسیون ویژه تشکیل شد و جلسه به یک ماه محدود شد. İn dur halii est ke Mejlis qatar baið miguift بله یا خیر و جلسات متعدد به صورت خصوصی با حضور مذاکره کنندگان و کارشناسان برای همین کافی بود، همان‌تور که بیست مینتو هم برای بایستی ای رد ان کافی بود، اما زیاد بود.
جالب اینجاست که امروز دوباره در آستانه امضای توافقنامه با اضافات هستیم. اکوکانا ایکنون مجلس دارد درست امل می کند نه آن موسیقی که بیجهت کند مه وقت مجلس و ملت کرگشد شد.
مصداق «یک بام و دو هوا» همی‌جاست: در یک دولت برجام باید در مجلس برجام و یک مه به دولت فهاشی شود و در دولت دیر نیازی به برجام با دولتش در مجلس نیست.
