پله، اسطوره فوتبال برزیل که سه قهرمانی در جام جهانی را به ثبت رساند، در 82 سالگی درگذشت

صادره به تاریخ، صادره در تاریخ، تاریخ صدور: 29/12/2022 – 20:02اصلاح شده: 29/12/2022 – 20:16

کلی ناسیمنتو دختر پله در اینستاگرام خبر درگذشت او را داد. او نوشت: بی نهایت دوستت داریم، در آرامش باش. جو فراگا، مامور او مرگ او را تایید کرد.

پرچمدار “بازی زیبا” از سال 2021 تحت درمان سرطان روده بزرگ قرار گرفته بود. او در ماه گذشته به دلیل بیماری های متعدد در بیمارستان بستری شده بود و بر اثر نارسایی اعضای بدن درگذشت.

اکانت رسمی وی در اینستاگرام نوشت: «الهام و عشق سفر پادشاه پله را رقم زد که امروز با آرامش درگذشت.

ادسون آرانتس دو ناسیمنتو در 23 اکتبر 1940 در یک خانواده فقیر در ترس کوراچیس در جنوب شرقی برزیل به دنیا آمد. طبق گزارش‌ها، اولین فوتبال او که پله را در مدرسه‌ای خوانده بود، یک جوراب پر از ژنده پوش بود. اولین مردی که تا به حال 1000 گل در دوران حرفه ای خود به ثمر رساند، عملکردهای سرگیجه آور پله در زمین باعث شد تا او در 1362 بازی بین سال های 1956 تا 1977 به 1281 گل برسد که بیش از 1000 گل برای افسانه سانتوس اف سی بود.

پله با پوشیدن پیراهن سفید معروف آن باشگاه بود که به برخی از درخشان‌ترین موفقیت‌هایش دست یافت، از جمله قهرمانی در دو کوپا لیبرتادورس (1961، 1962) و یک Recopa Sudamericana (1968).

اما پله که 11 قهرمانی منطقه ای را نیز به دست آورد، بسیار فراتر از یک بازیکن باشگاهی بود. نمایشنامه بین‌المللی پله که 92 بار توسط کشورش انتخاب شد، افسانه‌ای بود. او سه جام جهانی را با برزیل برد (1958، 1962 و 1970) – شاهکاری که تنها او باقی مانده است.

به گزارش سایت خبری ورزشی بلیچر ریپورت، پله از «سرعت، تعادل، کنترل، قدرت و توانایی عجیب و غریب در پیش بینی حرکات حریفان و هم تیمی هایش برخوردار بود». او در حالی که باشگاه‌هایش را به سمت ارتفاعات جدید هدایت می‌کرد، با «رفتار جنتلمن‌گونه‌اش چه در داخل و چه خارج از زمین» تأثیر گذاشت.

یک استعداد زودرس

افسانه پله با اولین حضور او شکل گرفت، استعدادی زودرس که مهارت های قابل توجه او را برای دیدن همه به کار می برد. او در سپتامبر 1956 زمانی که برای اولین بار برای سانتوس به میدان رفت، فقط 15 سال داشت، غسل تعمید آتش در برابر اف سی کورینتیانس که اولین گل خود را به ثمر رساند.

پله دو سال بعد به بزرگترین صحنه فوتبال صعود کرد و برای دیدن همه دنیا درخشید. در سال 1958، این بازیکن 17 ساله پیش از این 100 گل در برزیل به ثمر رسانده بود که باعث شد در تیم ملی برای جام جهانی سوئد جای بگیرد. این نوجوان برای شروع مسابقات در سه بازی گروهی سلسائو روی نیمکت رها شد. اما پله با حمایت هم تیمی هایش در مرحله حذفی در یازدهم ابتدایی قرار گرفت.

با توجه به این شانس، پدیده نوجوان چیزی کمتر از یک مکاشفه نبود. پله در مرحله یک چهارم نهایی گلزنی کرد و برزیل را 1-0 مقابل ولز برد. او در نیمه نهایی سه گل متوالی به ثمر رساند تا فرانسه را شکست دهد. و در فینال مقابل میزبان مسابقات، پله دو گل حیاتی دیگر را به ثمر رساند که سلسائو 5-2 سوئد را شکست داد و جام جهانی را به خانه برد.

افتخارات و افتخارات

تلاش و استعداد این اعجوبه برزیلی زمینه را برای یک حرفه فوق‌العاده با اعداد و ارقام بسیار بالا فراهم می‌کند. در شش نوبت، پله موفق شد در همان بازی پنج گل به ثمر برساند، اما در طول دو دهه درخشان، 30 گل چهار و 92 گل به ثمر رساند. در سال 1964، او به طرز بدنامی دفاع بوتافوگو را با 8 گل در یک مسابقه نابود کرد.

پس از یک چرخش موفق با نیویورک کاسموس لیگ فوتبال آمریکای شمالی، “O Rei” در سال 1977 بازنشسته شد و 27 جام تیمی را در کنار افتخارات و خاطرات فراوان فردی جمع آوری کرد. شاید هیچ‌کدام در مسابقه 1969 که پله هزارمین گل حرفه‌ای خود را به ثمر رساند، با جو تب‌آلود ماراکانا در ریودوژانیرو رقابت نکرد.

پله حتی پس از آویختن قیقه هایش به درخشش خود ادامه داد. پس از بازنشستگی، او بیشتر وقت خود را صرف اهداف نزدیک به قلب خود کرد و کار بشردوستانه او با یونیسف جایزه بین المللی صلح 1978 را برای او به ارمغان آورد. او گاه به گاه روی پرده نقره ای ظاهر شد – او در سال 1981 در “پیروزی” در کنار سیلوستر استالونه و مایکل کین بازی کرد – اما برای مدت کوتاهی وارد سیاست شد و از سال 1995 تا 1998 وزیر ورزش برزیل بود. او همچنین به عنوان سفیر سازمان ملل متحد در امور بوم شناسی و محیط زیست و همچنین سفیر حسن نیت یونسکو.

افتخارات ورزشی نیز ادامه یافت. پله در سال 1993 به تالار مشاهیر ملی فوتبال ایالات متحده معرفی شد و در سال 1999 توسط کمیته بین المللی المپیک به عنوان ورزشکار قرن انتخاب شد. فیفا در سال 2014 به او توپ طلای افتخاری داد. بالاترین مقام فوتبال همچنین پله را به عنوان بازیکن فیفا انتخاب کرد. قرن، افتخاری که او با دیگو مارادونا آرژانتینی به اشتراک گذاشت (جایزه مشترکی که همیشه آرژانتینی کوچک را رتبه بندی می کرد، که احساس می کرد به تنهایی سزاوار این عنوان است).

حدود 45 سال پس از خروج پله از زمین حرفه ای، چنین افتخاراتی به تثبیت جایگاه او به عنوان یک افسانه در نسل های جدید کمک کرد.

اکنون، پس از یک سلطنت طولانی که با موفقیت‌ها تاج گذاری شده بود، پله مرخصی گرفته است. ای ری مرده است… زنده باد شاه!