هری می‌گوید: «هرکسی که در آن سیستم است، چه خانواده من، چه کارکنان، چه روابط عمومی و هر چه که باشد، قبلاً یک فرصت بزرگ را با همسرم از دست داده است. و این تا کجا در سطح جهانی پیش خواهد رفت.»
البته حق با اوست. هری با اشاره به محبوبیت خود در طول تورهای خود به استرالیا، آفریقای جنوبی، مالاوی، آنگولا و بوتسوانا، بر توانایی نادر مگان، به عنوان یک زن دو نژادی، برای نشان دادن یک سلطنت واقعا مدرن و ارتباط با مردم – به ویژه مردم کارائیب و آفریقا، تاکید کرد. که در مجموع بیش از نیمی از کشورهای مستقل تشکیل دهنده کشورهای مشترک المنافع بریتانیا را شامل می شود.
و در حالی که بسیاری از ما سیاه‌پوستان به چنین خوش‌بینی نیاز داریم تا آرزوها و جاه‌طلبی‌های خود را حفظ کنیم، زیرا در مؤسسات عمدتاً سفیدپوست که اغلب در آن زندگی می‌کنیم، یاد می‌گیریم یا کار می‌کنیم، این خوش‌بینی نیز تا حدودی ساده‌لوحانه است. اولویت دادن به فردیت بر جمع و نمادگرایی بر تغییرات ساختاری خطر دارد. در حالی که یک نفر ممکن است از نردبان بالا برود و به عنوان یک نمونه الهام بخش باشد، زیرساخت تبعیض اغلب یکسان باقی می ماند – خم نشدنی، بی حرکت و در نهایت ناخوشایند.
امپراتوری بریتانیا به نوعی در قالب قلمروهای مشترک المنافع هنوز با ما است. گروهی از ملت‌ها که هنوز پادشاه بریتانیا را رئیس دولت خود می‌دانند، این قلمروها عمدتاً مستعمره‌های سابق هستند و برخی از بی‌میلی بریتانیا برای جبران وحشت‌های مختلفی که در دوران استعمار و در برخی موارد فراتر از آن مرتکب شده بود، به طور فزاینده‌ای خشمگین شده‌اند. .
بنابراین، در پایان شش ساعت تماشای «هری و مگان»، متوجه شدم که کمتر به رسوایی‌های خانوادگی آنها یا حتی عاشقانه‌های پریان رشک‌انگیزشان اهمیت می‌دهم. این روایت موازی مستند بود که ادامه داشت: اگر به مگان اجازه داده می شد نقش خود را به عنوان آنچه محقق استرالیایی جس کارنیل «پرنسس مشترک المنافع» می نامد ایفا کند، در واقع چه دستاوردی برای میلیون ها نفر از مردمی که خود را در او می دیدند. ?
ما هیچوقت نخواهیم فهمید. در عوض، پیشرفت از راه های دیگر حاصل شده است. شش کشور مشترک المنافع در دریای کارائیب در اوایل سال جاری به طور رسمی تمایل خود را برای خروج از زیر مجموعه تاج ابراز کردند. در سال 2021، باربادوس روابط خود را قطع کرد. معترضان در جامائیکا و بلیز در جریان تور ویلیام و کیت در ماه مارس خواستار عذرخواهی و غرامت برای برده داری از ولیعهد بریتانیا شدند.
