صبح بخیر. پنج شنبه است. ما خواهیم فهمید که چرا مجلس سنای ایالتی و مجمع امروز در یک جلسه ویژه غیرمعمول تشکیل جلسه خواهند داد. ما همچنین بررسی خواهیم کرد که چرا برخی از نیویورکی ها می گویند نژاد انتقاد شهردار اریک آدامز را شکل می دهد.
قانونگذاران ایالتی امروز در آلبانی گرد هم می آیند تا حقوق خود را افزایش دهند. اگر افزایش دستمزد برای همه آسان بود. لایحه پیش روی قانونگذاران که قبلاً برای یک جلسه برنامه ریزی شده پنج ماهه در آلبانی حقوق پایه شش رقمی دریافت می کنند، حقوق آنها را تقریباً دو برابر میانگین درآمد خانواده در ایالات متحده و کمی بیش از پنج برابر قانونگذاران در کانکتیکات همسایه افزایش می دهد. ساختن من از همکارم جسی مک کینلی جزئیات را پرسیدم.
حقوق نمایندگان در نیویورک در مقایسه با سایر قانونگذاران ایالتی چگونه است؟
خیلی خوبه بر اساس کنفرانس ملی قانونگذاران ایالتی، قانونگذاران نیویورک رتبه شماره یک را دارند. 2 در کشور در حقوق پایه، به لطف افزایش حقوقی که در سال 2018 دریافت کردند. کالیفرنیا، که عادت دارد نیویورک را در همه دسته‌ها (جمعیت، بازده اقتصادی، تعداد تیم‌های حرفه‌ای بیسبال) برتری دهد. 1 برای لحظه
آیا این قانونگذاران در نیویورک را به بهترین غرامت در کشور تبدیل نمی کند؟
بله، با افزایش دستمزد پیش‌بینی‌شده در روز پنجشنبه، 213 قانونگذار آلبانی اکنون بالاترین حقوق پایه را در بین هر کشوری خواهند داشت: 142,000 دلار در سال، از 110,000 دلار فعلی. قانونگذاران ایالتی در کالیفرنیا همچنان 119702 دلار در سال به خانه خود خواهند برد.
گرفتاری چیست؟
امتیازی که قانونگذاران برای دریافت این افزایش 32000 دلاری داده اند این است که آنها با سقف 35000 دلاری در درآمد خارجی موافقت خواهند کرد، چیزی که گروه های خوب دولتی مدت هاست برای آن تلاش کرده اند (اگرچه برخی مایلند آستانه کمتری برای چنین درآمد غیردولتی داشته باشند).
نگرانی احتمال بروز فساد و تضاد منافع است که می تواند مثلاً از کار در یک شرکت حقوقی ناشی شود. رهبران قانونگذاری می گویند این گام بزرگی در جهت از بین بردن شهرت شایسته آلبانی به دلیل تخلفات مالی است. اما محدودیت 35000 دلاری برخلاف افزایش افزایشی که از ژانویه اعمال می شود تا سال 2025 اعمال نمی شود. 1.
چرا آنها برای یک روز به آلبانی بازگشتند تا حقوق خود را افزایش دهند؟
آلبانی دوست دارد همه چیز را تا آخرین لحظه رها کند، از جمله بودجه هایش، که قبلاً به طور مزمن دیر می شد و اکنون فقط به صورت دوره ای دیر می شود.
با این حال، پاسخ متعارف‌تر این است که لایحه مجاز افزایش حقوق باید قبل از شروع جلسه جدید قوه مقننه در ژانویه تصویب شود. قانونگذاران نمی‌توانند به افزایش افزایشی که در همان جلسه رأی‌گیری اعمال می‌شود رأی دهند. در قانون اساسی ایالت هم چنین آمده است. بدیهی است که از هم‌اکنون تا ژانویه زمان در حال اتمام است – از این رو، افراد زیادی برای یک جلسه یک روزه به پایتخت می‌روند.
ویل Gov. کتی هوچول لایحه افزایش غرامت آنها را امضا کرد؟ اگر تصمیم بگیرد آن را امضا نکند چه اتفاقی می افتد؟
فرماندار به صراحت نگفته است که لایحه افزایش حقوق نمایندگان را امضا خواهد کرد، اما در گذشته از چنین افزایشی حمایت کرده است. همچنین، به نظر من بعید به نظر می رسد که قانونگذاران بدون درک ضمنی این که هوچول – یک دموکرات، مانند رهبرانی که هر دو مجلس قانونگذاری را کنترل می کنند – با دستمزدهای بالاتر خونسرد است، به آلبانی برگردند.
اگر او تصمیم گرفت این لایحه را امضا نکند، بهترین حدس من این است که امسال هدایای بسیار کمی برای کریسمس از رهبران قانونگذار دریافت می کند.
واکنش چه بوده است؟
افزایش حقوق برای سیاستمداران همیشه بد است، حتی اگر بسیاری از گروه‌های خارجی موافق باشند که این کار غیرقابل توجیه نیست. جمهوری خواهان این افزایش را – و زمان آن در یک “جلسه ویژه” – مورد انتقاد قرار داده اند – و برخی از گروه های دیده بان گفته اند که این افزایش به اندازه کافی برای محدود کردن درآمدهای خارجی انجام نمی شود.
اما رهبران قانونگذاری، از جمله رئیس مجلس، کارل هیستی، از آن حمایت می کنند. او اخیراً گفت: «فکر نمی‌کنم پول کافی در دنیا وجود داشته باشد، که می‌تواند جبران دوری از خانواده‌تان باشد».
آب و هوا
برای وزش باد و باران که تا عصر ادامه دارد آماده شوید. دما در حدود پایین تا اواسط دهه 50 ثابت خواهد بود.
پایان سال در پیش است – پایان اولین سال تصدی شهردار اریک آدامز. 12 ماه سختی بود که در آن او با چالش‌های انتقال شهر به گذشته از همه‌گیری، تقویت اقتصاد ضعیف و کاهش ترس تشدید شده از جرم و جنایت مواجه شد.
برخی از نیویورکی ها این سوال را مطرح کرده اند که آیا او به اندازه کافی سریع برای رسیدگی به مشکلات حل نشدنی مانند بی خانمانی و کمبود مسکن مقرون به صرفه حرکت کرده است یا خیر. شکایات همچنین بر روی شیوه های استخدام او، واکنش او به بحران در مجتمع زندان جزیره Rikers و نحوه مدیریت او با هجوم مهاجران از تگزاس متمرکز شده است.
اما همکاران من جفری سی میز و اما جی فیتزسیمونز می نویسند که چندین رهبر سیاه پوست این نگرانی را مطرح می کنند که انتقاد از شهردار بر اساس نژاد شکل گرفته است. آنها پیشنهاد می کنند که نژادپرستی ضمنی شهردار دیوید دینکینز، اولین شهردار سیاهپوست شهر، یک نسل پیش را تضعیف کرد و می تواند آدامز را اکنون تضعیف کند.
خود آدامز می‌گوید که به انتقاد عادت کرده است، اما وقتی بعضی‌ها «حالا به این دو شهردار سیاهپوست، دینکینز و نقش من نگاه می‌کنند، کسانی هستند که آرزو می‌کنند ما شکست بخوریم».
او گفت: «به همه شهرداران نگاه کنید. «من و دینکینز تنها دو شهردار هستیم که مردم درباره نحوه بیرون رفتن ما در شب صحبت می‌کنند. آنها می گفتند که او همیشه یک تاکسیدو در ماشینش داشت، زیرا او برای جشن ها و رقص های مختلف بیرون می رفت و تو چه داری. این نقش شهردار است.»
متحدان آدامز ممکن است امیدوار باشند در زمانی که به نظر می رسد محبوبیت آدامز رو به کاهش است، از انتقاد جلوگیری کنند: در نظرسنجی اخیر کالج سینا، 50 درصد از رای دهندگان در شهر او را مثبت و 35 درصد منفی دیدند.
آدامز، کاپیتان سابق پلیس، به دنبال رابطه بهتری با پلیس نسبت به دینکینز بوده است: او یک واحد پلیس لباس شخصی جنجالی را بازگرداند. او همچنین امواجی از افسران را برای رسیدگی به جرایم در مترو اعزام کرده و از بودجه پلیس در بودجه خود محافظت کرده است، در حالی که اغلب در کنار افسرانی که متهم به سوء رفتار هستند ایستاده است.
آدامز گفت که دو درس از باخت دینکینز به رودلف جولیانی در سال 1993 گرفته است: روی ایجاد “تغییرات واقعی در دفتر” تمرکز کنید و اجازه ندهید ائتلاف سیاسی شما از بین برود. او مطمئن شده است که پس از پیروزی در شهرداری با ائتلافی از رای‌دهندگان سیاهپوست و لاتین تبار و میانه‌روهای خارج از منهتن، صدای پایگاه‌اش شنیده می‌شود.
او گفت: «سس مخفی من خانواده‌های روزمره طبقه کارگر هستند. “آنها فقط پیچیده نیستند. آنها فقط یک مکان امن برای بزرگ کردن فرزندان و خانواده خود می خواهند. اینها مردم من هستند.»
دفتر خاطرات METROPOLITAN
سنگ، سنگ، سنگ
دفتر خاطرات عزیزم:
صدایی را شنیدم که تکرار می کرد: «راک، راک، راک». “راک، راک، راک.”
داشتم از مسیری به سمت رامبل در پارک مرکزی بالا می رفتم که به صاحب صدا رسیدم: مردی قد بلند و لاغر اندام با موهای نقره ای روی یک چشمش پیچ خورده بود.
من منتظر ماندم، نمی خواستم هر کاری که او انجام می داد قطع کنم.
دوباره با صدایی یکنواخت گفت: راک، راک، راک. “راک، راک، راک.”
دو دقیقه بعد، یک کاردینال قرمز از درختی به پایین پرواز کرد، روی یک صخره مسطح بزرگ فرود آمد و هوکی را انجام داد و به طور آزمایشی به سمت وسط سنگ پرید.
آن موقع بود که متوجه شدم یک بادام زمینی در پوسته نشسته بود. کاردینال با نحوه بلند کردن مهره دست و پنجه نرم کرد. پس از اینکه در نهایت آن را ایمن کرد، پرنده پرواز کرد.
