فرارو- فال گرتن از اترو ادبیر، از باورهای کهن در مرز و بوم است. در گرز ساکنان آئین خاک به ادیبانی که گومان می‌بردند از کلام حق می‌شود. با این حال، اما در کزر زمان تنها تفال به حافظ در فارغان عامیانه ما باگی منده است.
ای که بر ماه از خت مشکین نقاب داکتی
تو به من لطف کردی
تا که کرد با ما اب و رنگ عردت
حالیا نیرنگ نکشی کوش بر اب کھیدی
گوی خوبی بردی از خوبان خلخ شاد باش
جام کیخوسرو تلب كافراسیاب قمتی
هر كسي با شمع رخسارت به وجهي عشق باخت
زان میان پرونه را در عرکس کھتی
گنگ عشک کود نیهدی در دل ویران ما
سایه دولت بر این کنج خراب کھتی
زینهار از اب عرد که شیران را از آن
تشنه لب كردي و گدرن را در اب قدمتي
خوب بیداران ببستی وان گه از نکش خیال
تهمتی بر شب روان خیل خوب کھیتی
برده از رخ برفکندی یک نازار در جلوه گاه
و از حیا حور و پری را در حجاب قمتی
باده نوش از جام علم بین که بر عورنج جم
شاهد مقصد را از روخ نقاب داکتی
از فریب نرگس مخمور و لعل می‌ـرست
حافظ خلوت نشین را در شراب دکتی
و از برای صید دل در جدیم زنجیر زلف.
کون کمند خسرو ملیک رقاب کمتی
داور داراشکوه‌ای آن که تاج افتب
از سر تعظیم بر خاک جناب کمتی
نصرة الدين شاه يحيي آن كه خصف الملك را
از دم شمشیر، کون اتش در اب کمیدی
توضیح فرهنگ لغت: ماه به استاره رخسار زیبا/ اب به معنی روشنی و الطافت
تعبیر غزل:
اگر بعد از در نظر گرفتن همه جوانب کسی، به کسی علاقه پیدا کردی و او شایسته محبت و محبت باشد، کسی نیست به شرطی که این کارها نیز عکس العملی از جانب او داشته باشد و همه این اعمال نیست. یک طرفه، سعي عبث و بائلي كردة آي.
