DeSantis پشتیبانی رای گیری زودهنگام را ایجاد کرده است

آیا ران دیسانتیس اسکات واکر بعدی است؟ این سوالی است که اخیراً زیاد شنیده ام.

فرض این است که شباهت مهمی بین این دو وجود دارد: هر دوی آنها محبت محافظه‌کاران را با «مالکیت لیبرال‌ها» به‌عنوان فرماندار به دست آورده‌اند، نه با سخنرانی‌های سرسام‌آور یا نشان دادن مهارت‌های کسب نامزدی ریاست‌جمهوری.

در پایان آقای موفقیت واکر در ویسکانسین به مرحله ملی ترجمه نشد. مفهوم این است که آقای موفقیت دیسانتیس در فلوریدا نیز ممکن است قابل ترجمه نباشد. موجی از مقالات در چند هفته اخیر این سوال را مطرح کرده است که آیا او کاریزما، جذابیت و دوست داشتنی برای برنده شدن در این نامزدی را دارد یا خیر. اگر او لنگ بزند، پایان کمپین او ممکن است شبیه داستان واکر برای ریاست جمهوری باشد.

اما، حداقل در ابتدای مسابقه، آقای. دیسانتیس اسکات واکر نیست. او کارزار انتخاباتی را در موقعیتی بسیار متفاوت و بسیار قوی‌تر آغاز می‌کند، حتی اگر هنوز راهی برای دانستن اینکه آیا او «آنچه لازم است» برای موفقیت در برابر رئیس‌جمهور سابق دونالد جی. ترامپ وجود ندارد.

چه چیزی آقای DeSantis به غیر از Mr. واکر؟ این کاملاً واضح است: چند نفر قبلاً گفته اند که می خواهند او رئیس جمهور شود.

در این رابطه باریک اما مهم، آقای. دیسانتیس با باراک اوباما یا رونالد ریگان اشتراکات بسیار بیشتری نسبت به آقای اوباما دارد. واکر یا سایر کاندیداهای آینده‌دار برای اولین بار که در سال‌های اخیر امیدهای زیادی را برآورده نکردند، مانند کامالا هریس، ریک پری یا ژنرال بازنشسته وسلی کلارک.

به طور کلی، آقای دیسانتیس در نظرسنجی‌هایی که از زمان انتخابات میان‌دوره‌ای انجام شده، ۳۲ درصد از آن حمایت می‌کند. این محصول زودگذر موجی از پوشش مطلوب رسانه ای نیست. در عوض، او در دو سال گذشته در نظرسنجی‌ها دستاوردهای ثابتی داشته است.

آقای. در مقابل، واکر در نظرسنجی های اولیه 7 درصد را کسب کرده بود.

با نگاهی به گذشته، شگفت‌آور است که چقدر نادر است که یک نامزد مدرن برای اولین بار این سطح از حمایت را به این زودی حفظ کند. از سال 1976، تنها شش نامزدی که قبلاً کمپین یک ساله ریاست جمهوری یا معاون رئیس جمهور را انجام نداده بودند، توانسته اند بیش از نیمی از آقایان را به طور مداوم جذب کنند. حمایت دیسانتیس در نظرسنجی های اولیه: آقای. اوباما، هیلاری کلینتون و رودی جولیانی در چرخه 2008; جورج دبلیو بوش در سال 2000; تد کندی در سال 1980; و آقای ریگان در سال 1976. (مناقصه آقای ریگان در اواخر سال 1968 پیشامدرن در این تحلیل به حساب نمی آید.)

نیازی به گفتن نیست که این گروه تاثیرگذار است. این شامل سه رئیس جمهور آینده است، یک کلینتون که رای مردم را به دست آورد، یک کندی که تقریباً یک رئیس جمهور فعلی را در انتخابات مقدماتی شکست داد، و خوب، یک جمهوری خواه طرفدار که با این وجود موفق شد در نظرسنجی های ملی سال 2008 تا آیووا پیشتازی بی وقفه داشته باشد. .

راه آقای DeSantis این قدرت را نیز به دست آورد نسبتاً چشمگیر است. برخلاف سه نفر از شش نامزد، او بستگان مستقیم رئیس جمهور سابق نیست. او پس از سپتامبر یک قهرمان ملی غیر حزبی نبود. 11 حمله، مانند Mr. جولیانی. دو نامزد باقی مانده که از نام خانوادگی یا رویدادهای استثنایی بهره ای نبردند – آقای. ریگان و آقای اوباما – مسلماً دو شخصیت سیاسی تأثیرگذار در نیم قرن اخیر هستند.

نیازی به حدس و گمان نیست که آیا آقای. دیسانتیس ریگان یا اوباما «بعدی» است. نه حتی آقای اوباما و آقای ریگان در این مرحله به وضوح اوباما یا ریگان بودند. و آقای ریگان و آقای تفاوت اوباما با آقای دسانتیس به همان شکلی که ظاهراً شبیه آقای. واکر، به عنوان هر دو آقای. اوباما و آقای ریگان با فرماندهی صحنه ملی در سخنرانی های معروف در طول مبارزات انتخاباتی حزب خود در سال های 1964 و 2004 به شهرت رسید.

اما حتی اگر آقای دیسانتیس یک سخنور مشهور نیست، ممکن است اشتباه باشد که فرض کنیم محبوبیت او چیزی بیش از مجموع سرمایه سیاسی حاصل از تحرکات سیاسی او نیست. ساده ترین توضیح برای محبوبیت غیرمعمول او این است که جمهوری خواهان نه تنها کارهایی که او انجام داده را دوست داشته اند، بلکه آنچه را که در مورد او دیده اند و شنیده اند نیز دوست داشته اند. خود دیسانتیس ممکن است کاریزمای او چیزی نباشد که آنها را جذب کرد، اما جمهوریخواهان احتمالاً در توهم نیستند که او به اندازه آقای کاریزماتیک است. ریگان یا آقای اوباما در این مرحله جمهوری خواهان چیزهای زیادی دیده و شنیده اند. به هر حال خیلی ها از او حمایت می کنند.

به هر حال، اکثر نامزدهای مدرن ریاست جمهوری – جو بایدن، هیلاری کلینتون، جورج بوش، باب دول، جان مک کین، جان کری، میت رامنی، ال گور، به عنوان نام هشت نفر اخیر – استعدادهای سیاسی فوق العاده ای نبودند که با سخنوری فزاینده متمایز شوند. ، کاریزما ساخته شده برای تلویزیون، کف زدن در رسانه های اجتماعی یا اجرای مناظره غالب. چیزی که آنها داشتند پایگاه عمیقی از حمایت توده ای و نخبگان بود. با محرومیت از این مزیت، دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم آنها بهتر از کسانی که این مزیت را نداشتند، مانند آقای. واکر یا خانم هریس

آیا آقای اگر بایدن با حمایت اندکی مانند آقای بایدن وارد کارزار انتخاباتی 2020 می شد، این نامزدی را کسب می کرد. واکر در سال 2016 داشت؟ محتمل نیست در واقع، ما می دانیم که او در دو رقابت قبلی برای ریاست جمهوری که بدون برکت چنین حمایتی آغاز شد و زمانی که او یک مبارز پرانرژی تر بود، شکست خورد.

آقای. DeSantis احتمالاً باید یک مبارز و مناظره نسبتاً قوی باشد تا در برابر آقای ساخته شده برای تلویزیون زنده بماند. ترامپ. اما باری که بر دوش او بود با این وجود کمی کمتر از آنچه برای آقای بود خواهد بود. واکر، که نیاز داشت رای دهندگان، فعالان و اهداکنندگان را تحت تاثیر قرار دهد تا حمایت و توجهی را که آقای دکتر به دست آورد. DeSantis در حال حاضر در اختیار خود دارد. او کار سخت را قبلا انجام داده است.